κυδοιμοτόκος

κυδοιμοτόκος, -ον (Α)

αυτός που επιφέρει ταραχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κυδοιμός + -τόκος (< τίκτω), πρβλ. θεο-τόκος, καρπο-τόκος].